Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών
14 Δεκεμβρίου στις 6:31 μ.μ. ·
Η ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
(Οι εκτρελλαντές και οι εκτρελλαμένοι που συνεχίζουν να πωλούν χονδρικώς τρέλλα στα υπνωμένα πλήθη, έπλασαν και τον ορθόδοξο χριστιανό ινδιάνο. Τον γενίτσαρο με ινδιάνικη προφορά, που αρνείται αυτό που τον κάνει Ινδιάνο, την εθνική του παράδοση και θρησκεία. Όπως έπλασαν εκ του μηδενός και με ορθόδοξες προδιαγραφές, τον «άγιο» Πλάτωνα, τον «άγιο» Σωκράτη, τον «άγιο» Αριστοτέλη, για να επιβεβαιώνουν (δήθεν) τη μισανθρωπική τους θρησκεία.
Για την συνεχιζόμενη εθνοκτονία ενάντια στις εθνικές κουλτούρες και θρησκείες, ένα κείμενο του εθνολόγου Πιερ Κλαστρ)
Η προσδοκία της Γενοκτονίας είναι απλά και καθαρά να εκμηδενίσει την «διαφορά». Οι «άλλοι» εξοντώνονται γιατί υποτίθεται ότι είναι ανεπανόρθωτα «άγριοι», «αιμοχαρείς», «κακοί» και πάει λέγοντας. Η Εθνοκτονία από την άλλη μεριά μοιάζει να αποδέχεται μία κάποια σχετικότητα της «φρίκης» της «διαφοράς», αφού οι «άλλοι» είναι μεν «κακοί» αλλά μπορούν να ελευθερωθούν από την «κακία» τους αν υποχρεωθούν να μεταμορφωθούν μέχρι να γίνουν ακριβώς ίδιοι με το μοντέλο που προτείνουν οι «καλοί» (και που συνήθως δεν διστάζουν να το προπαγανδίσουν ή να το επιβάλουν με απροκάλυπτη κτηνωδία).
Η εθνοκτόνα απόρριψη του διαφορετικού, οδηγεί σε μία βίαιη αφομοίωση του άλλου, σε μία ολοκληρωτική αναγκαιότητα ταύτισης, τυλίγοντας τα δύο σε ένα. Εξετάζοντας την Γενοκτονία απέναντι στην Εθνοκτονία, καταλήγουμε στο να τις θεωρήσουμε ως διαστροφές αντίστοιχα της ανθρώπινης απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας.
Στην Νότια Αμερική οι σφαγές των Ινδιάνων ιθαγενών φθάνουνε στα άκρα την θέση περί «διαφοράς», θεωρώντας τον «άλλον» σαν κάτι το εντελώς ξένο προς το ανθρώπινο είδος. Ο «άγριος» Ινδιάνος δεν είναι ανθρώπινο πλάσμα αλά ένα επικίνδυνο ζώο γι’ αυτό και ο φόνος του δεν αποτελεί έγκλημα (!!!) Εδώ φθάνουμε στο σημείο να ξεπερνάμε και αυτόν ακόμα τον ρατσισμό, αφού αυτός τουλάχιστον προϋποθέτει την αναγνώριση μίας κάποιας ανθρώπινης φύσης στον διωκόμενο. Βρισκόμαστε μπροστά στην επανάληψη μίας παλαιάς και μονότονης ιστορίας, το σενάριο της οποίας διηγείται ο Levi – Strauss στο «Ράτσα και Ιστορία»: οι λαοί της Καραϊβικής αναρωτιόντουσαν εάν οι ισπανοί κατακτητές ήταν άνθρωποι ή… Θεοί., την ίδια στιγμή που οι Ισπανοί αναρωτιόντουσαν εάν η φύση των ιθαγενών ήταν ανθρώπινη ή… κτηνώδης.
Ποιος ασκεί Εθνοκτονία ; Ποιος μισεί την ψυχή των λαών ; Πρώτης τάξεως εθνοκτόνοι υπήρξαν στην Νότια Αμερική αλλά και αλλού οι χριστιανοί ιεραπόστολοι… Μαχόμενοι προπαγανδιστές της χριστιανικής πίστης, δεν είχανε άλλον σκοπό από την άνευ όρων αντικατάσταση των «κακών» μη χριστιανικών πίστεων και λατρειών από την «καλή» μονοθεϊστική Θρησκεία των ευαγγελίων. Η ευαγγελική μισαλλοδοξία κινήθηκε κατά περίπτωση ανάμεσα σε δύο σημεία – πεποιθήσεις:
Α. Στην εχθρότητα προς αυτή την ίδια την «διαφορά», δηλαδή στο ότι όλες οι μη χριστιανικές πίστεις είναι τάχα απαράδεκτες και απαιτείται να εξαφανιστούν, και
Β. Στην εχθρότητα προς την υποτιθέμενη «κακία» της «διαφοράς», δηλαδή στο ότι οι μη χριστιανικές πίστεις είναι ποιοτικά κατώτερες και άρα μπορούν να ξεπεραστούν και να σβήσουν.
Πάνω σε αυτή την δεύτερη θέση – πεποίθηση οι εθνοκτόνες κουλτούρες δείχνουν να εκδηλώνουν μία «αισιοδοξία»: ο Χριστιανισμός λ.χ. αναγνωρίζει τάχα τον «διαφορετικό» κάποια μέσα για να «ανυψωθεί», κατά κανόνα έπειτα από μία «διαδικασία ταύτισης» μέχρι μία απόλυτη υποτιθέμενη «τελείωσή» του. Έτσι λοιπόν η καταστροφή της δύναμης των μη χριστιανικών αντιλήψεων ισοδυναμεί με την πλήρη καταστροφή αυτή της ίδιας της ουσίας των φυλετικών κοινωνιών. Η πρακτική και το όλο πνεύμα της Γενοκτονίας στηρίζονται επάνω στα εξής αυθαίρετα «αξιώματα»:
Α. Ιεράρχηση των πολιτισμών: Υπάρχουν τάχα κάποιοι που είναι «ανώτεροι» και κάποιοι που είναι «κατώτεροι».
Β. Μόνο ένας πολιτισμός δικαιούται να στέκεται στην κορυφή (η άμεση αντανάκλαση του κοσμο-είδωλου του μονοθεϊσμού). Η «δική μας» κουλτούρα είναι πάντοτε καλύτερη όλων των άλλων, η «δυτική» (χριστιανική) κουλτούρα των λευκών (και χριστιανών) ανθρώπων που δικαιωματικά (!) τηρεί μόνον εχθρική και αρνητική στάση απέναντι σε κάθε άλλη. Το τραγικό είναι ότι αυτή η έχθρα και άρνηση υποτίθεται ότι είναι εποικοδομητική. Ζητάμε να συντρίψουμε τον «κατώτερο» μόνο σε εκείνο το σημείο του που είναι τέτοιος. Για να τον… «εξυψώσουμε» !
(Απόσπασμα του εθνολόγου Pierre Clastres που δημοσιεύθηκε στο 25ο τεύχος του περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη» τον Φεβρουάριο του 1991).
Σχόλια