Τό Νομοσχέδιο τής Υπουργού Πολιτισμού κας Μενδώνη ψηφίστικε από τήν Ν.Δ. καί τό ΚΙΝΑΛ. έν μέσω αντιδράσεων τών άλλων κομμάτων.
Ποιό είναι τό νομοσχέδιο καί οί επιπτώσεις :
1) Το ΤΑΠΑ πλέον μετονομάζεται σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, στο οποίο πηγαίνουν όλα τα έσοδα από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα πωλητήρια, τα αναψυκτήρια, έσοδα που στη συνέχεια αναδιανέμονται για τις ανάγκες των δημόσιων μνημείων και των μουσείων. Μέσα στο νόμο που ψηφίστηκε «έχουν περειφρύσει διατάξεις οι οποίες είναι πάρα πολύ αρνητικές για το μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς, προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και εκποίησής της». «Η πρώτη διάταξη είναι η ανάθεση της ακίνητης περιουσίας του πρώην ΤΑΠΑ, νυν ΟΔΑΠ.
Εδώ περιλαμβάνονται όχι σκέτα ακίνητα αλλά μνημεία. Όλα τα κτίρια και μνημεία στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, τα αντίστοιχα ακίνητα στην προστατευόμενη περιοχή της Πλάκας, όλα τα κτίρια των μουσείων, με τα πωλητήρια και αναψυκτήριά τους.
Αν εφαρμοστεί στην πράξη η λογική που διαπνέει το νομοσχέδιο, μην εκπλαγείτε αν δείτε πολλά από αυτά τα μνημεία να μετατρέπονται σε εστιατόρια ή ακόμα και να εκποιούνται», τονίζει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων η κ. Κουτσούμπα. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 4 παρ. 3, αναφέρεται: «Το πρόγραμμα αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μνημείων για τη διοργάνωση εκδηλώσεων ή δράσεων που σχετίζονται με την προαγωγή της τοπικής γαστρονομίας και οι γενικοί και ειδικοί όροι λειτουργίας προς διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων καταρτίζονται από το Δ.Σ. του Ο.Δ.Α.Π., και εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού…του ν. 3028/2002 (Α` 153)».
1β) Η δεύτερη διάταξη αφορά στην τροπολογία που κατέθεσε νύχτα η υπουργός Πολιτισμού και αλλάζει όλο το άρθρο 45 του αρχαιολογικού νόμου, δηλαδή τη μουσειακή πολιτική της χώρας εν γένει. Δε γίνεται πολιτιστική πολιτική χαρίζοντας αρχαιότητες.
Τα 50 χρόνια σημαίνουν «δανεικά κι αγύριστα». Μέρος Δ’ (άρθ. 59): Διατάξεις για εξαγωγή αρχαιοτήτων: Το άρθρο 59 του νομοσχεδίου, με το οποίο αλλάζει η παράγραφος 12 του άρθρου 45 του Αρχαιολογικού Νόμου 3028/02, που αφορά τα Μουσεία.
Στην παράγραφο 12 προστίθεται το εξής: “β. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται…Με την ίδια απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) έτη, δυνάμενη να ανανεωθεί άπαξ.
1γ) Η τρίτη διάταξη που περιέχεται στην ίδια τροπολογία με την προηγούμενη. «Η υπουργός τροποποιεί το άρθρο που αφορά στα μουσεία και εισάγει μία πρωτοφανή διάταξη με την οποία θα μπορεί να διακόπτει τη λειτουργία δημόσιων μουσείων σε περίπτωση που δεν πληρούν κάποιες προϋποθέσεις.
Είναι σαν να μας λέει ότι τα μικρά μουσεία της επαρχίας τα οποία εξυπηρετούν πολλούς άλλους σκοπούς πέρα από τα εισιτήρια, τα οποία μένουν συχνά χωρίς προσωπικό εξαιτίας παραλείψεων του ίδιου του υπουργείου, θα αξιολογηθούν ως μη βιώσιμα και θα κλείσουν. Δεν έχει γίνει διάλογος γι’ αυτό και είναι τρομακτικό», υπογραμμίζει η πρόεδρος των αρχαιολόγων.
«Ένα μουσείο μπορεί να έχει λίγους επισκέπτες γιατί η περιοχή στην οποία βρίσκεται να έχει λίγους επισκέπτες. Όμως τα μουσεία είναι σύνδεση των ανθρώπων με την τοπική τους ιστορία, είναι εκπαιδευτική διαδικασία, είναι ψυχαγωγική διαδικασία, είναι κέντρα πολιτισμού», προσθέτει.
Ο Γ. Παπανδρέου είπε: «Αυτές οι αρχαιότητες δεν έχουν αξία στα υπόγεια».
Ακόμα έχουμε Ρουσφετολογικού τύπου προσλήψεις: Συστήνει 300 οργανικές θέσεις, δημιουργεί διευθύνσεις και τμήματα, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που προκαλούν πολλά ερωτηματικά. Τι εννοεί το υπουργείο με τον όρο «Εκσυγχρονισμός» του ταμείου:
· Η άδεια για να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους (αναφέρονται μάλιστα και εκδηλώσεις γαστρονομίας), θα δίνεται από την υπουργό…
· Προβλέπεται στο 7μελές ΔΣ, η συμμετοχή εκπροσώπου συνδικαλιστικού φορέα και συγκεκριμένα της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ, μέλη της οποίας ελέγχονται για την υπόθεση του «αμαρτωλού» ταμείου.
Τό πώς συνδέονται όλα,διαβάστε : «Για όσους δεν θυμούνται, ο Κ. Μητσοτάκης, όταν έγινε πρωθυπουργός. Το Μουσείο Γουλανδρή, αποφάσισε να κάνει έκθεση με τα αντικείμενα τα προερχόμενα από τη συλλογή του. Η Οργανωτική Επιτροπή όμως που είχε συστηθεί για την διοργάνωση της έκθεσης, έστειλε μία επιστολή στο Μουσείο Ηρακλείου, η οποία στάθηκε μοιραία. Ζητούσε από το Μουσείο να παραχωρήσει αρχαιότητες από τάφο στη Μεσαρά για να εκτεθούν πλάι σε εκείνες της συλλογής Μητσοτάκη η οποία περιλάμβανε κι εκείνη κομμάτια από τον ίδιο χώρο. Έτσι ανακαλύπτει ο τύπος το σκάνδαλο. Γίνεται η έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή λοιπόν χωρίς να παραχωρήσει αντικείμενα το μουσείο Ηράκλειου και λίγο αργότερα συστήνεται επιτροπή για να διερευνήσει αν όντως η συλλογή Μητσοτάκη περιλαμβάνει αρχαία από τον τάφο της Μεσαράς. Η επιτροπή βρίσκει τα αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων ήταν μια χρυσή ταινία, η οποία ήταν η μισή στο μουσείο και υπόλοιπό της στη συλλογή Μητσοτάκη. Η εργασία αυτή της επιτροπής, ανάγκασε τον Κ.Μητσοτάκη να δωρίσει τη συλλογή του στο κράτος, κρατώντας 27 στοιχεία μόνο για να διατηρήσει την άδεια του συλλογέα» (πηγή infowar: Ο Joker ξεθάβει την «αρχαιοκαπηλία» της οικογένειας Μητσοτάκη).
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την αρχή το 2018: Τους αρχαιολογικούς χώρους, τις πλατείες, τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία από την Αλεξανδρούπολη εως και την Κρήτη έσπευσε να συμπεριλάβει το υπουργείο Οικονομικών (Τσακαλώτος) στην λίστα της ντροπής με τα 10.119 ακίνητα που εκχωρεί στο Υπερταμείο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτησε στον προθάλαμο των αποκρατικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων ο Λευκός Πύργος, το Γεντί Κουλέ και το Καυταντζόγλειο στην Θεσσαλονίκη, το αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής, η Οθωμανική βιβλιοθήκη και το Φετιχιέ Τζαμί στα Ιωάννινα, το νοσοκομείο Πρέβεζας και το γηροκομείο Καρπενησίου, η έκταση Ασυρμάτου στον Αγ. Δημήτριο Αττικής και σχολεία στον Καρέα, το Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Καλαμάτα και το κενοτάφιο του Αγάλματος του Λεωνίδα στην Σπάρτη, η Κνωσός και το Εθνικό Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος στα Χανία, έβαλαν ακόμα και την ΚΝΩΣΟ στο υπερταμείο.
Τό πλίάτσικο βέβαια ξεκινάει πολλούς αιώνες πίσω, δείτε τά ποιό Ιστορικά του γεγονότα:
Όλα άρχισαν από τον Ξέρξη στους Περσικούς Πολέμους. Η αρχαιότερη ίσως ανθρώπινη δραστηριότητα, φαινόμενο παλαιό όσο και η πορνεία, η αρχαιοκαπηλία εμφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια των κρίσεων (κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών) που ακολουθούσαν μαζί με τους πολέμους, τις περιόδους οικονομικής και πνευματικής/πολιτιστικής άνθησης των λαών. Οι πρώτες αρχαιοκαπηλικές επιχειρήσεις είχαν τη μορφή κλοπών και βανδαλισμών ως πολεμική λεία. Ως παλαιότερη καταγραμμένη αρπαγή θησαυρών θεωρείται αυτή που έκανε ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης στην Αθήνα του 480 π.Χ. (μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών). Ο Ξέρξης αρπάζει το αρχικό σύνταγμα (σύμπλεγμα γλυπτών) κατασκευασμένο από μπρούντζο που αναπαριστούσε τους δύο Τυραννοκτόνους, τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα, οι οποίοι το 514 π.Χ. σκότωσαν τον Ιππαρχο, τύραννο της Αθήνας, και το μεταφέρει στα Σούσα.
Στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας: Οι Ρωμαίοι μισθοφόροι θάβονται στην πατρίδα τους μαζί με τα λάφυρα, πολλά από τα οποία έχουν μεταφέρει από την κατακτημένη Μακεδονία και ανάγονται στη «χρυσή» εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η θλιβερή αρπαγή μνημείων της ελληνικής ιστορίας συνεχίζεται με τους Φράγκους και συστηματοποιείται πριν από την άλωση από τους προμηθευτές των ηγεμόνων της Δύσης. Ο θαυμασμός για τον κλασικό πολιτισμό που δημιούργησε η Αναγέννηση έθρεψε και την αρχαιοκαπηλία. Οι Τούρκοι μάλλον αδιαφόρησαν, εκμεταλλεύτηκαν όμως την αρχαιολατρία των Ευρωπαίων.
Η αρχαιοκαπηλία όμως δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια ειδικά στην Μακεδονία. Οι ρομαντικοί μορφωμένοι φιλάρχαιοι περιηγητές της Αναγέννησης (14ος-17ος αιώνας), τό ‘χαν «τάμα» να πάρουν μαζί τους από τις περιηγήσεις στο τουρκοκρατούμενο πλέον Levante, ένα «ενθύμιο» για το σαλόνι τους.
Ξεχωρίζει όμως και η κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Σκωτσέζο διπλωμάτη λόρδο Έλγιν. Η εκδοθείσα άδεια του Σουλτάνου δινόταν η δυνατότητα στους εκπροσώπους του Άγγλου λόρδου να αφαιρούν από τα μνημεία της Ακρόπολης ό,τι ήθελαν. Έκτοτε επιδόθηκαν επί μια δεκαετία περίπου στη σύληση του Παρθενώνα. Οι εργάτες καθ’ υπόδειξη των ανθρώπων του Έλγιν απέσπασαν πολλές γλυπτές συνθέσεις κυρίως από τη νότια και βόρεια ζωφόρο καθώς και από το ανατολικό αέτωμα, οι οποίες είχαν σμιλευθεί από το 447 έως το 432 π. Χ., όπως για παράδειγμα τους «ιππείς», το «κεφάλι αλόγου από το τέθριππο της Σελήνης», τον «Λαπίθη που παλεύει με Κένταυρο», τμήμα «από την παράσταση της πομπής των Παναθηναίων», την «παράσταση της γέννησης της Αθηνάς» και άλλα καλλιτεχνήματα που είχαν σεβαστεί ο χρόνος και οι επιδρομείς. Οι καταστροφές που προκάλεσε ο Σκοτσέζος λόρδος στα μνημεία της Ακρόπολης προκάλεσαν την οργή του Άγγλου ποιητή και φιλέλληνα λόρδου Μπάιρον. Γι’ αυτό συνέθεσε και δημοσίευσε το Μάρτιο του 1811 το ποίημα « Η κατάρα της Αθηνάς». Σ’ αυτό παρουσιάζει την Παλλάδα να καταριέται τον Έλγιν, τη γενιά του και την πατρίδα του για τη σύληση του ιερού της και να τον συγκρίνει με άλλους καταστροφείς της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι, όπου μιλά η Αθηνά απευθυνόμενη προς το Βύρωνα: «Είδον εκπνεούσας πλείστας τυραννίδας, διέφυγον τον όλεθρον των Οθωμανών και την καταστροφήν των Βανδάλων, αλλ’ η πατρίς σου μοι στέλλει έναν εχθρόν (= τον Έλγιν) χείρονα Βανδάλου και Μωαμεθανού».
Η Ανακοίνωση τού Συλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων
Σχόλια