ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ " ΟΜΗΡΟΥ " ΚΑΙ Ο "ΑΠΟΛΛΩΝ " ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟ " ΦΩΣ "

 

  

Ο Απόλλων στό `Αρμα του,Φέρνει τό  μεγάλο δώρο στούς Ανθρώπους τό ΦΩΣ

Η Γέννηση του Θεού:

Το χειμώνα οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τη γέννηση των θεών τους και κυρίως του Ήλιου. Συγκεκριμένα, ο Ήλιος είχε ταυτιστεί με το Φωτοφόρο Απόλλωνα, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ήλιου, ως δώρο στους ανθρώπους. Το μυθολογικό γεγονός με τον Άη-Βασίλη καθισμένο στο έλκηθρο που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι να μοιράζει δώρα, δεν διαφέρει και πολύ με το μύθο του Απόλλωνα. Η γιορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με την ονομασία Σατουρνάλια (Dies Invicti Solis), που σήμαινε ημέρα του αήττητου Ήλιου και γινόταν προς τιμή του Κρόνου και της θεάς Δήμητρας, γι’ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της Γης. Την παραμονή των Χριστουγέννων, σε πολλά μέρη της Ελλάδας και σήμερα σφάζουν τους οικόσιτους χοίρους, τους οποίους τρέφουν ειδικά γι’ αυτές τις ημέρες. Τα παραδοσιακά χοιροσφάγια πραγματοποιούνται με καθορισμένο τυπικό, που τους προσδίδει το χαρακτήρα θυσίας. Για παράδειγμα, στην κοιλιά του ζώου χαράσσουν το σημείο του σταυρού και θυμιατίζουν, ενώ ένα μικρό παιδί απαγγέλει το “Πάτερ ημών”. Μια βυζαντινή παροιμία λέει: “Αι γαρ των χοίρων φωναί περί τας Καλάνδας”. Στη γιορτή αυτή των Σατουρναλίων, οι συμμετέχοντες αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες, ενώ στα παιδιά έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του. Κάτι αντίστοιχο γιόρταζαν και οι Αιγύπτιοι με το θεό Όσιρι, οι Βαβυλώνιοι και οι Φοίνικες με το θεό Βάαλ, οι Πέρσες με το θεό Μίθρα-Βασιλιά. Στην Αίγυπτο, η γέννηση του Όσιρι γιορταζόταν στις 25 Δεκεμβρίου στολίζοντας ένα δέντρο και αφήνοντας δώρα γύρω από αυτό.

Ο Απόλλων φέρνει τό Φώς, καί τό  σημερινό αντίγραφο, Αυτοκινητάκια,καί Κούκλες γιά τά παιδιά...!!

Αρχαίες παραδόσεις που πέρασαν στην χριστιανική λατρεία

Κατά την έναρξη της χειμερινής ισημερίας, 21 Δεκεμβρίου, οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν επίσης τη σύλληψη του Ηρακλή, από τη συνεύρεση του Δία και της Αλκμήνης. Η γιορτή κρατούσε τρεις μέρες, με την ονομασία “Τριέσπερον”, τότε που η νύχτα παρέμενε μεγαλύτερη από την ημέρα. Μερικά χρόνια αργότερα, η γιορτή του Ήλιου ταυτίστηκε με τη γέννηση του θεού Διόνυσου. Ο Διόνυσος αποκαλούνταν “Σωτήρ” και “θείο βρέφος”, το οποίο γεννήθηκε από την “παρθένο” Σεμέλη με πατέρα το Δία. Ο Διόνυσος ήταν ο “καλός Ποιμήν”, που οι ιερείς του κρατούσαν την ποιμενική του ράβδο. Στις 30 Δεκεμβρίου οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν την αναγέννηση του Διονύσου. Οι γυναίκες ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος και φώναζαν δυνατά: “Ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει”. Σε επιγραφή αφιερωμένη στο Διόνυσο αναγράφεται: “Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ. Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα”. 

Τό Θείον βρέφος γεννήθηκε σέ φάτνη, αλλά ήταν 330 χρόνια πρίν τόν Γέσους( Ιησού), καί ήταν ό ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

 
Οί κλοπές βέβαια  από τόν Χριστιανισμό δέν έχουν τέλος. Ο  "ΗΛΙΟΣ" έγινε "Ηλίας" απέκτησε άρμα,καί ήταν καί Προφήτης. `Οπως ακριβώς είδαν από τά Ελληνικά κείμενα...!!!

 

 

Τα αρχαία κάλαντα του Ομήρου

Τα αρχαιότερα γιορτινά κάλαντα που έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας είναι αυτά που έψαλλε ο ίδιος ο ποιητής Όμηρος στη Σάμο. Τα κάλαντα αυτά περιέχουν κατά κανόνα επαίνους για τον νοικοκύρη και την οικογένεια του, ευχές για αφθονία εισοδημάτων και προτροπές για να φανούν αυτοί γενναιόδωροι και να φιλέψουν τη συντροφιά που τραγουδά με πολλά δώρα. Σε μερικά χωριά της Κύπρου άδονται ακόμη και σήμερα αυτά τα κάλαντα. Τα αρχαία κάλαντα άδονταν τέσσερις φορές το χρόνο και ήταν τα κάλαντα του Τριέσπερου, η Ειρεσιώνη, τα Χελιδονίσματα και τα Κορωνίσματα. Τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα της Ειρεσιώνης κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης που ήταν στολισμένο με λευκό ή κόκκινο μαλλί (έριον) και καρπούς κάθε λογής, καθώς επίσης και μικρά φιαλίδια με μέλι, γάλα και κρασί, το οποίο κρεμούσαν στην πόρτα του σπιτιού τους, όπου εκεί έμενε όλο το έτος. Τα κάλαντα φανερώνουν τη συνέχεια της ελληνικής παράδοσης και του ελληνικού πολιτισμού και μεταφέρονται μέσα από το πέρασμα του χρόνου, δίχως αλλαγές μέχρι τις μέρες μας, εκφράζοντας το ίδιο νόημα.

Σέ πολλά μέρη τής Κύπρου σήμερα λένε αυτά τά κάλαντα:

Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ο ορισμός σας

Ηλίου τη θεία γέννηση να πω στο αρχοντικό σας.

Απόλλωνα άρχοντα θεέ, έλα ξανά κοντά μας

συ φωτοδότη Βασιλιά, φώτισε την καρδιά μας.

Λιώσε τα χιόνια στα βουνά ζέστανε τα πλατάνια,

φέρε μας γέλια και χαρά, ειρήνη και ζωντάνια.

Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε οι εστίες να μη σβήσουν

κι όλοι οι νοικοκυραίοι του χίλια χρόνια να ζήσουν!

πηγή empros.gr