Δεν ξέρω αν το κάνουν, γιατί κανένας ανεξάρτητος ερευνητής δεν εξετάζει αυτά τα επιχρίσματα, αλλά ανέκαθεν επεσήμανα ότι οι άρχοντες μας φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις δοκιμές παρά για τον εμβολιασμό. Σχεδόν σαν τα εμβόλια ήταν το δόλωμα και οι δοκιμές ήταν ο διακόπτης. Και τώρα ξέρουμε επίσης ότι μπορούν να το κάνουν εντελώς.
Απλώς ακολουθήστε την παρακάτω επιστήμη.ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins
Εμπνευσμένοι από ένα παρασιτικό σκουλήκι που σκάβει τα αιχμηρά δόντια του στα έντερα του ξενιστή του, οι ερευνητές του Johns Hopkins έχουν σχεδιάσει μικροσκοπικές μικροσυσκευές σε σχήμα αστεριού που μπορούν να κολλήσουν στον εντερικό βλεννογόνο και να απελευθερώσουν φάρμακα στο σώμα.
Ο David Gracias, Ph.D., καθηγητής στο Johns Hopkins University Whiting School of Engineering, και ο γαστρεντερολόγος Johns Hopkins Florin M. Selaru, MD, διευθυντής του Johns Hopkins Inflammatory Bowel Disease Center, οδήγησε μια ομάδα ερευνητών και βιοϊατρικών μηχανικών που σχεδιασμένες και δοκιμασμένες μικροσυσκευές που αλλάζουν σχήμα που μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο το παρασιτικό αγκυλόστομο στερεώνεται στα έντερα ενός οργανισμού.
Κατασκευασμένο από μέταλλο και λεπτή μεμβράνη που αλλάζει σχήμα και επικαλύπτεται σε ένα ευαίσθητο στη θερμότητα κερί παραφίνης, «theragrippers», το καθένα περίπου στο μέγεθος μιας κηλίδας σκόνης, ενδεχομένως μπορεί να μεταφέρει οποιοδήποτε φάρμακο και να το απελευθερώσει σταδιακά στο σώμα.
Η ομάδα δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας μελέτης σε ζώα αυτήν την εβδομάδα ως εξώφυλλο στο περιοδικό Science Advances .
Η σταδιακή ή παρατεταμένη απελευθέρωση ενός φαρμάκου είναι ένας μακροχρόνιος στόχος στην ιατρική. Ο Selaru εξηγεί ότι ένα πρόβλημα με τα φάρμακα παρατεταμένης αποδέσμευσης είναι ότι κάνουν συχνά το δρόμο τους εντελώς μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα προτού ολοκληρώσουν τη διανομή των φαρμάκων τους.
«Η φυσιολογική συστολή και η χαλάρωση των μυών του γαστρεντερικού σωλήνα καθιστούν αδύνατο για τα φάρμακα παρατεταμένης αποδέσμευσης να παραμείνουν στο έντερο για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε ο ασθενής να λάβει την πλήρη δόση», λέει ο Selaru, ο οποίος έχει συνεργαστεί με την Gracias για περισσότερα από 10 χρόνια. «Εργαζόμαστε για την επίλυση αυτού του προβλήματος, σχεδιάζοντας αυτούς τους μικρούς φορείς φαρμάκων που μπορούν να κολλήσουν αυτόνομα στον εντερικό βλεννογόνο και να διατηρήσουν το φορτίο του φαρμάκου εντός του γαστρεντερικού σωλήνα για μια επιθυμητή διάρκεια.
 |
| Όταν ένα ανοιχτό γκράφιτερ, αριστερά, εκτίθεται σε εσωτερικές θερμοκρασίες σώματος, κλείνει στο τοίχωμα του οργάνου. Στο κέντρο της λαβής υπάρχει χώρος για μια μικρή δόση φαρμάκου. Πίστωση: Πανεπιστήμιο Johns Hopkins |
Χιλιάδες θεραπευτές μπορούν να αναπτυχθούν στο γαστρεντερικό σωλήνα. Όταν η επένδυση κεριού παραφίνης στις λαβές φτάσει τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του σώματος, οι συσκευές κλείνουν αυτόνομα και σφίγγουν στο τοίχωμα του κόλου. Η δράση κλεισίματος αναγκάζει τις μικροσκοπικές, εξακεντρικές συσκευές να σκάψουν στον βλεννογόνο και να παραμείνουν προσκολλημένες στο κόλον, όπου συγκρατούνται και απελευθερώνουν σταδιακά τα ωφέλιμα φάρμακά τους στο σώμα. Τελικά, οι θεραπευτές χάνουν το κράτημά τους στον ιστό και καθαρίζονται από το έντερο μέσω φυσιολογικής γαστρεντερικής μυϊκής λειτουργίας.κλικ βιντεο
Πλαίσιο: Οι εγκεφαλικές διαταραχές παραμένουν η κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο και αντιπροσωπεύουν περισσότερες νοσηλείες και παρατεταμένη φροντίδα από ό, τι σχεδόν όλες οι άλλες ασθένειες. Η πλειονότητα των φαρμάκων, των πρωτεϊνών και των πεπτιδίων δεν διαπερνούν εύκολα στον εγκέφαλο λόγω της παρουσίας του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (BBB), εμποδίζοντας έτσι τη θεραπεία αυτών των καταστάσεων.
Στόχος: Η προσοχή έχει στραφεί στην ανάπτυξη νέων και αποτελεσματικών συστημάτων παράδοσης για την παροχή καλής βιοδιαθεσιμότητας στον εγκέφαλο.
Μέθοδοι: Η ενδορινική χορήγηση είναι μια μη επεμβατική μέθοδος χορήγησης φαρμάκου που μπορεί να παρακάμψει το BBB, επιτρέποντας στις θεραπευτικές ουσίες να έχουν άμεση πρόσβαση στον εγκέφαλο. Ωστόσο, η ενδορινική χορήγηση παράγει αρκετά χαμηλές συγκεντρώσεις φαρμάκου στον εγκέφαλο λόγω περιορισμένης διαπερατότητας του ρινικού βλεννογόνου και του σκληρού περιβάλλοντος της ρινικής κοιλότητας. Οι προ-κλινικές μελέτες που χρησιμοποιούν εγκλεισμό φαρμάκων σε συστήματα νανοσωματιδίων βελτίωσαν τη στόχευση από τη μύτη στον εγκέφαλο και τη βιοδιαθεσιμότητα στον εγκέφαλο. Ωστόσο, οι τοξικές επιδράσεις των νανοσωματιδίων στη λειτουργία του εγκεφάλου είναι άγνωστες.
Αποτέλεσμα και συμπέρασμα: Αυτή η ανασκόπηση επισημαίνει την κατανόηση αρκετών εγκεφαλικών ασθενειών και των σημαντικών παθοφυσιολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται. Η ανασκόπηση συζητά το ρόλο των νανοθεραπευτικών στη θεραπεία διαταραχών του εγκεφάλου μέσω της παροχής από τη μύτη έως τον εγκέφαλο, τους μηχανισμούς απορρόφησης φαρμάκων μέσω του ρινικού βλεννογόνου στον εγκέφαλο, στρατηγικές για την υπέρβαση του φραγμού του εγκεφάλου στο αίμα, στρατηγικές νανοδιαμόρφωσης για βελτιωμένη στόχευση του εγκεφάλου μέσω ρινικής οδού και ζητήματα νευροτοξικότητας νανοσωματίδια
PMID: 24128122
DOI: 10.3109 / 10717544.2013.838014
Το κεντρικό νευρικό σύστημα (CNS) είναι μια δεξαμενή ανοσολογικής προνομιακής τοποθεσίας που παρέχει ιό HIV-1. Τα τρέχοντα φάρμακα κατά του HIV, παρόλο που είναι αποτελεσματικά στη μείωση των επιπέδων του ιού στο πλάσμα, δεν μπορούν να εξαλείψουν τον ιό εντελώς από το σώμα. Η χαμηλή διαπερατότητα των αντι-HIV φαρμάκων στο φράγμα αίματος-εγκεφάλου (BBB) οδηγεί σε ανεπαρκή παράδοση. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη μιας νέας προσέγγισης για την ενίσχυση της παράδοσης των αντι-HIV φαρμάκων στο ΚΝΣ απαιτείται για τη θεραπεία του νευρο-AIDS. Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να αναπτυχθεί ενδορινικό νανογαλάκτωμα (ΒΑ) για βελτιωμένη βιοδιαθεσιμότητα και στόχευση CNS του μεσυλικού σακουιναβίρη (SQVM). Το SQVM είναι ένας αναστολέας πρωτεάσης που είναι ένα ελάχιστα διαλυτό φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως ως αντιρετροϊκό φάρμακο, με βιοδιαθεσιμότητα από το στόμα είναι περίπου 4%. Η αυθόρμητη μέθοδος γαλακτωματοποίησης χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή νανογαλακτώματος φορτωμένου με φάρμακο, το οποίο χαρακτηρίστηκε από μέγεθος σταγονιδίων, δυναμικό ζήτα, pH, περιεκτικότητα σε φάρμακα. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν μελέτες διαπερατότητας ex-vivo χρησιμοποιώντας ρινικό βλεννογόνο προβάτου. Η βελτιστοποιημένη ΝΕ παρουσίασε σημαντική αύξηση στο ρυθμό διαπέρασης φαρμάκου σε σύγκριση με το απλό εναιώρημα φαρμάκου (PDS). Μελέτη τοξικότητας των κολώνων στον ρινικό βλεννογόνο των προβάτων δεν έδειξε καμία σημαντική δυσμενή επίδραση της ΝΕ φορτωμένης με SQVM. Τα αποτελέσματα των in vivo μελετών βιοκατανομής δείχνουν υψηλότερη συγκέντρωση φαρμάκου στον εγκέφαλο μετά από ενδορινική χορήγηση ΝΕ από την ενδοφλέβια χορηγηθείσα PDS. Το υψηλότερο ποσοστό αποτελεσματικότητας στόχευσης φαρμάκων (% DTE) και ποσοστού άμεσης μεταφοράς φαρμάκων από τη μύτη προς τον εγκέφαλο (% DTP) για βελτιστοποιημένη NE έδειξε αποτελεσματική στόχευση CNS του SQVM μέσω ενδορινικής οδού.
https://silview.media/2020/11/
Σχόλια